Canım,nurtanem,biricik torunum Defne Pera'm....
Bu satırları sana sen tam 22 günlükken yazmaya fırsat bulabiliyorum..Tatlışım hergün gelişimini izlemek,senin kokunu içime çekmek
öylesine mutlu ediyorki beni...Doğduğun günden beri sadece 2 gün göremedim seni..Evdeki işleride yoluna koymak üzere Küçükyalı'ya geçmiştim..
İşte o 2 günde sana duyduğum hasreti kelimelerle anlatabilmem imkansız meleğim..Dönüş yolunda; sana,mis kokuna kavuşma heyecanım öylesine yoğunduki sanki
o mis kokunu duyuyordum !!!
18 günlükken Anneciğin ,Babacığın ve ben bizim eve geçtik..Dedeciğinde çok mutlu oldu...Ertesigün 19.cu gününde babişkonun deyimiyle <<geleneksel pazar yemeğimizi>> yerken artık 4 kişi değil 5 kişiydik...Evimizi onurlandırdın,evimizi şenlendirdin güzel prenses...Kadehlerimizi yeni hayatımıza yani sana kaldırdık birtanem..
Anneciğinle ve seninle birlikte koşturma içinde ama son derece zevkli geçen günlerin sonunda babacığının nasıl eve koşarak geldiğini ve seni nasıl içi titriyerek koklayışını,sevişini seyretmekte apayrı bir keyifti benim için..
Nurtanem,prensesim tüm dualarımda artık sende varsın..Tabii doğduğundan beri değil ana rahmine düştüğün günden beri..:))
Ailemizin küçük ama çok kıymetli paketi, minik prensesim seni çok seviyorum...
Babaannen Binnurina...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder